شب‌های جمعه آخه چه سری داره دلهامون می‌گیره _ کربلایی حسین ستوده

شب‌های جمعه آخه چه سری داره دلهامون می‌گیره

شبهای جمعه مادر میاد و کربلا بارون می‌گیره

شبهای جمعه یه دختری هی ذکر باباجون می‌گیره

شبهای جمعه مادر بنی می‌گه و خواهر می‌افته

چشمای زهرا بازم به زخم گودی خنجر می‌افته

مادر به یاد اون پنجه‌های شمر و موی سر می‌افته

من بی وضو موی تو را شانه نکردم

حالا به دنبال سرت باید بگردم

دیدم خودم روز عاشورا بنیه

افتاده بودی زیر دست و پا بنیه

دیدم خودم در روز عاشورا بنیه

افتاده بودی زیر دست و پا بنیه

( جانم جسین )

شبهای جمعه مادر به سمت گودی گودال می‌ره

مادر با پهلو اونجایی که پیشم شده پامال می‌ره

شبهای جمعه ورودی زینب از حال می‌ره

شبهای جمعه انگاری باز هم خیمه‌ها آتیش می‌گیره

انگاری بازم موی تموم دخترا آتیش می‌گیره

شبهای جمعه با آه زهرا کربلا

روضه نمی‌خواهد تنی که سر ندارد

قربان آن آقا که انگشتر ندارد

یک تکه ای سالم تموم پیکر ندارد

جایی برای بوسه‌ی مادر ندارد