اونی‌که دربِ قلعه رو کَنده، جوشن نمی‌بنده
اونی‌که بوده برایِ احمد برگِ برنده
می‌زنه شمشیر وقتی می‌جنگه، زهرا می‌خنده
چه عقیقی داره
خوش به حالِ ذوالفقار، عجب رفیقی داره
رو تنِ مرحب عجب زخمِ عمیقی داره
تیغِ دقیقی داره
تا مولا پرچمو داره رو دوشش
دشمن حیدرو می‌بینه بیخِ گوشش
جبرئیل میگه که مرحبا علی جان
تو بزن مرحبو بر زمین بدوزش