تِه نیگاه مه درد درمون _ کربلایی حسن عطایی

تِه نیگاه مه درد درمون
مِن همون کُوتِره ایووِن
خوامِه مازنی بَخونِم
شه امام رِضاره قِربون

مِن ته آهوی بیابون
توو همون شاه غریبون
تِه ضریح دُوور بَگِردِم
شه امام رضاره قِربون
الهی مِن فِدا بَوّ م شه خاره آقاره
یاره با وِفاره
شه امام‌رضاره
اَدخَله گَندِم بخریمه
تا هَدِم دِباره
مِن ته کوتِراره
مه دل بی قِراره

بَوّم ته نووم قِربوون که دارنه آوازه
بی اَمه تا مَشهد تا مه جان بَوه تازه
تِه حرم آقا مِن بَزِنِم سازه