ته سرنوشتم از اول سرشتم _ کربلایی حسین ستوده

ته سرنوشتم از اول سرشتم

چراغ بهشتم حسینه

تو درس الفبا من اون اسمیُ که

قشنگتر نوشتم حسینه

علمت سرخ کرمت سبز

شد بهشت خدا از برکات قدمت سبز

پرچمت سرخ و دمت سبز

از تو مینویسم و مردم میگن قلمت سبز

مینویسم اونکه آقامه

این حسین اونه که میخوامه

اسم زیباش دلارامه

بَه چقدر قشنگه این نامه

حسین حسین حسین

هوای جنونم وِرد زبونم

صدای درونم حسینه

توی روزگارم من آقامو دارم

که آرومه جونم حسینه

نفست عشق حرمت نور

اسم تو شیرینه اما میگیرم با دمت شور

دشمنت کر دشمنت کور

از تموم روضه های تو حسین چشم بد دور

مجلس تو دین و دنیامه

حرمت برام سرانجامه

اسم تو حرزمه همرامه

بَه چقدر قشنگه این نامه

حسین حسین حسین