اَشهدُ اَنکَ تسمعََُ کلامی _ کربلایی حسین ستوده

اَشهدُ اَنکَ تسمعََُ کلامی (2)
می شنوی صدامو بس که با مرامی (2)
تو خودت میدونی برای چی اینجام
که مثل همیشه گوش شنوامی
هم میدونی هم میتونی هم حرف نگفته از چشام میخونی
هم میفهمی هم می بینی وقتی بده حالم روبروم میشینی
رفیق تنهایی چقدر تو آقایی
کنار من بودی توی اوج رسوایی
خدای زیبایی همیشه پیدایی
برای همینه میگن حسین زهرایی